https://www.youtube.com/watch?v=JU0Yw7PZ220 Zelf heb ik er even over gedaan voordat ik het doorhad: broers en zussen rouwen ook. Ik vond het zoveel erger voor anderen dat mijn zus was overleden dat ik mijzelf vaak vergat. Mijn neefje was immers zijn moeder kwijt. En mijn ouders, die waren hun oudste kind kwijt. En mijn zwager, die was …
Lees meer-
Broers en zussen rouwen ook
-
Als er geen graf meer is om naartoe te gaan
Deze zomer was het een beetje zoeken op de verjaardag en op de sterfdag van Zus. Er is geen graf meer om naartoe te gaan. De begraafplaats besloot dat stuk grond voor iets anders te gebruiken en we konden Zus verplaatsen of meenemen. Ik moest een andere plek verzinnen om aan haar te denken. En …
Lees meer -
‘Ik ben er wel’
Je hebt al een hele tijd niks van me gehoord, maar ik ben er wel. En dat je daar niks van gemerkt hebt, komt omdat ik heel hard aan het werk ben aan het boek over Zus. Ik heb veel getekend en in 2023 volgde ik een schrijfcursus bij Ilfu van Manon Uphoff en Iris …
Lees meer -
Ik heb de handen van Zus teruggevonden
Heel langzaam, in pieterpeuterige kleine stapjes verdwijnen er stukjes van Zus uit mijn geheugen. Ik kan me nog het gevoel herinneren die haar geur bij mij opriep. De geur zelf is verdwenen. Haar stem kan ik me alleen nog herinneren in sommige woorden. Gozer. Meis. Jen. Ook haar handen zijn verdwenen. Onze handen leken op …
Lees meer -
Samen voor het eerst
In mijn herinnering reikten de margrieten in Tontelange (België) tot ver boven mijn hoofd. Het waren er veel, heel veel. Zover als ik kon kijken waren ze er. Ze kriebelden langs mijn lijf terwijl we er doorheen liepen. Mijn handen gleden langs de stelen en blaadjes. Mijn voeten zochten voorzichtig de aarde, er was geen …
Lees meer -
Hoe klinkt Zoeken naar Zus?
Dat kun je horen in het filmpje waarin ik het eerste verhaaltje uit het boek voorlees. Tijdens het schrijven lees ik mezelf altijd voor. Dan hoor ik of het lekker loopt of dat er nog iets aan de tekst moet gebeuren. Dit keer lees ik jou voor om je alvast een inkijkje te geven in …
Lees meer -
21 jaar; de rouw is volwassen geworden
21 jaar? Meer zelfs. Het is meer dan 21 jaar geleden dat Zus voor het laatst haar schoenen uitdeed en onder de bank schoof, haar sportschoenen aandeed en haar zoon en man tot-straks-kuste en de deur heel zachtjes achter zich dichttrok. Ze wilde haar zoon niet wakker maken. Ze kwam nooit meer thuis. Nu is …
Lees meer -
Zolang ik schrijf is Zus er
Fijn dat jij er ook bent, dan schrijf ik met jou in mijn gedachte. De afgelopen maanden heb ik hard gewerkt aan het boek ‘Zoeken naar Zus’. Schrijven, lezen, herschrijven en dan nog ‘ns: schrijven, lezen, herschrijven. Ik had twee fijne, kritische en serieuze meelezers. De een hield de grote lijn in de gaten: ‘Zeg wie is dit …
Lees meer -
Zus zit in zijn rechterbeen
Mijn kleine neefje, de zoon van Zus, wijst naar zijn rechterbeen als we het hebben over waar Zus nu is. In mijn been, zegt hij, als hij mijn verbaasde stilte opmerkt. Hij kijkt me vragend aan. Hij is een jaar of drie en we staan op het bloedhete schoolplein. We hebben net zijn grote neef …
Lees meer -
Zus is niet alleen
Dat bleek wel tijdens de atelierroute Utrecht. De lege stoel voor iedereen die er niet meer is, maar die we nog zo graag naast ons willen hebben, trok veel bezoekers. Aan deze ‘was-je-maar-hier-stoel’ kun je een kaartje hangen met de naam van iemand die je mist. Er zijn kaartjes opgehangen voor moeders, vaders, zussen, broers, …
Lees meer