https://www.youtube.com/watch?v=JU0Yw7PZ220 Zelf heb ik er even over gedaan voordat ik het doorhad: broers en zussen rouwen ook. Ik vond het zoveel erger voor anderen dat mijn zus was overleden dat ik mijzelf vaak vergat. Mijn neefje was immers zijn moeder kwijt. En mijn ouders, die waren hun oudste kind kwijt. En mijn zwager, die was …
Lees meer-
Broers en zussen rouwen ook
-
Als er geen graf meer is om naartoe te gaan
Deze zomer was het een beetje zoeken op de verjaardag en op de sterfdag van Zus. Er is geen graf meer om naartoe te gaan. De begraafplaats besloot dat stuk grond voor iets anders te gebruiken en we konden Zus verplaatsen of meenemen. Ik moest een andere plek verzinnen om aan haar te denken. En …
Lees meer -
Ik heb de handen van Zus teruggevonden
Heel langzaam, in pieterpeuterige kleine stapjes verdwijnen er stukjes van Zus uit mijn geheugen. Ik kan me nog het gevoel herinneren die haar geur bij mij opriep. De geur zelf is verdwenen. Haar stem kan ik me alleen nog herinneren in sommige woorden. Gozer. Meis. Jen. Ook haar handen zijn verdwenen. Onze handen leken op …
Lees meer -
Hoe klinkt Zoeken naar Zus?
Dat kun je horen in het filmpje waarin ik het eerste verhaaltje uit het boek voorlees. Tijdens het schrijven lees ik mezelf altijd voor. Dan hoor ik of het lekker loopt of dat er nog iets aan de tekst moet gebeuren. Dit keer lees ik jou voor om je alvast een inkijkje te geven in …
Lees meer -
21 jaar; de rouw is volwassen geworden
21 jaar? Meer zelfs. Het is meer dan 21 jaar geleden dat Zus voor het laatst haar schoenen uitdeed en onder de bank schoof, haar sportschoenen aandeed en haar zoon en man tot-straks-kuste en de deur heel zachtjes achter zich dichttrok. Ze wilde haar zoon niet wakker maken. Ze kwam nooit meer thuis. Nu is …
Lees meer -
Zolang ik schrijf is Zus er
Fijn dat jij er ook bent, dan schrijf ik met jou in mijn gedachte. De afgelopen maanden heb ik hard gewerkt aan het boek ‘Zoeken naar Zus’. Schrijven, lezen, herschrijven en dan nog ‘ns: schrijven, lezen, herschrijven. Ik had twee fijne, kritische en serieuze meelezers. De een hield de grote lijn in de gaten: ‘Zeg wie is dit …
Lees meer -
Zus zit in zijn rechterbeen
Mijn kleine neefje, de zoon van Zus, wijst naar zijn rechterbeen als we het hebben over waar Zus nu is. In mijn been, zegt hij, als hij mijn verbaasde stilte opmerkt. Hij kijkt me vragend aan. Hij is een jaar of drie en we staan op het bloedhete schoolplein. We hebben net zijn grote neef …
Lees meer -
Zus is niet alleen
Dat bleek wel tijdens de atelierroute Utrecht. De lege stoel voor iedereen die er niet meer is, maar die we nog zo graag naast ons willen hebben, trok veel bezoekers. Aan deze ‘was-je-maar-hier-stoel’ kun je een kaartje hangen met de naam van iemand die je mist. Er zijn kaartjes opgehangen voor moeders, vaders, zussen, broers, …
Lees meer -
Wat doet die stoel daar?
Bij ‘Zoeken naar Zus’ kom je regelmatig lege stoelen tegen. Ik hou van de vorm en ik hou van waar ze voor mij symbool voor staan. Een lege stoel is de fysieke plek voor iedereen die er niet meer is, maar die je zo graag nog naast je zou willen hebben. Help je mee? Tijdens …
Lees meer -
Voor altijd jarig
Vandaag, twintig jaar geleden, vierde mijn zus haar laatste verjaardag. Maar dat wisten we toen nog niet. Ik zat met mijn blote voeten in haar nieuwe gras. Dat had ze aangelegd zodat haar zoontje daar een speeltentje zou kunnen opzetten. Later, als hij daar groot genoeg voor zou zijn en later als hij een speeltentje …
Lees meer