Heel langzaam, in pieterpeuterige kleine stapjes verdwijnen er stukjes van Zus uit mijn geheugen. Ik kan me nog het gevoel herinneren die haar geur bij mij opriep. De geur zelf is verdwenen. Haar stem kan ik me alleen nog herinneren in sommige woorden. Gozer. Meis. Jen. Ook haar handen zijn verdwenen. Onze handen leken op …
Lees meer-
Ik heb de handen van Zus teruggevonden
-
21 jaar; de rouw is volwassen geworden
21 jaar? Meer zelfs. Het is meer dan 21 jaar geleden dat Zus voor het laatst haar schoenen uitdeed en onder de bank schoof, haar sportschoenen aandeed en haar zoon en man tot-straks-kuste en de deur heel zachtjes achter zich dichttrok. Ze wilde haar zoon niet wakker maken. Ze kwam nooit meer thuis. Nu is …
Lees meer -
Zolang ik schrijf is Zus er
Fijn dat jij er ook bent, dan schrijf ik met jou in mijn gedachte. De afgelopen maanden heb ik hard gewerkt aan het boek ‘Zoeken naar Zus’. Schrijven, lezen, herschrijven en dan nog ‘ns: schrijven, lezen, herschrijven. Ik had twee fijne, kritische en serieuze meelezers. De een hield de grote lijn in de gaten: ‘Zeg wie is dit …
Lees meer -
Over Zoeken naar Zus
Al meer dan twintig jaar schrijf ik korte teksten over mijn zus. Over rouw en missen, maar vooral over de betekenis van een zus in mijn leven. Over wie ik ben door mijn zus. Hopelijk een herkenbaar verhaal voor iedereen met een zus of broer. Of voor wie een zus of broer moet missen. …
Lees meer