In mijn herinnering reikten de margrieten in Tontelange (België) tot ver boven mijn hoofd. Het waren er veel, heel veel. Zover als ik kon kijken waren ze er. Ze kriebelden langs mijn lijf terwijl we er doorheen liepen. Mijn handen gleden langs de stelen en blaadjes. Mijn voeten zochten voorzichtig de aarde, er was geen plek meer vrij. Overal waren er bloemen. Ik kon er niet afblijven en wilde zoiets moois niet beschadigen. We plukten heel voorzichtig grote bossen voor in ons vakantiehuis. Het is mijn vroegste herinnering aan een onuitwisbare natuurervaring en aan het gevoel verbonden te zijn met de wereld. Erbij te horen. Niet alleen bij de wereld maar ook bij mijn vader, mijn moeder en Zus.
Dat er in onze tuin inmiddels ook margrieten groeien dat begrijp je natuurlijk wel. Daardoor had ik het met mijn vader over de herinnering aan Tontelange. Hij duikelde de foto voor me op. Ik zie dat de bloemen niet zo hoog kwamen als ik dacht, maar in mijn gedachten blijven ze dat wel doen. De foto is in deze tijd van het jaar genomen want in mijn tuin staan de margrieten nu ook in bloei. En zo denk ik aan Zus, die vandaag jarig zou zijn geweest. Zij hoorde mij de avond voor haar verjaardag, in ons grote houten bed in het vakantiehuis, onbarmhartig uit over haar cadeaus. Ik heb ze allemaal verklapt.
Voor het boek schreef ik een verhaal over mijn en mijn zus in het grote houten bed in het vakantiehuis. Hier kun je het luisteren.
Wil je meer weten
En op de hoogte blijven?
Meld je aan;
je ontvangt dan de nieuwe berichten in je mailbox.
Over wie, wat en waarom kun je
hier meer lezen.
Jenny Lindhout werkt als illustrator en grafisch vormgever. Ben je nieuwsgierig?
Kijk dan op haar website.
Samen voor het eerst
In mijn herinnering reikten de margrieten in Tontelange (België) tot ver boven mijn hoofd. Het waren er veel, heel veel. Zover als ik kon kijken waren ze er. Ze kriebelden langs mijn lijf terwijl we er doorheen liepen. Mijn handen gleden langs de stelen en blaadjes. Mijn voeten zochten voorzichtig de aarde, er was geen plek meer vrij. Overal waren er bloemen. Ik kon er niet afblijven en wilde zoiets moois niet beschadigen. We plukten heel voorzichtig grote bossen voor in ons vakantiehuis. Het is mijn vroegste herinnering aan een onuitwisbare natuurervaring en aan het gevoel verbonden te zijn met de wereld. Erbij te horen. Niet alleen bij de wereld maar ook bij mijn vader, mijn moeder en Zus.
Dat er in onze tuin inmiddels ook margrieten groeien dat begrijp je natuurlijk wel. Daardoor had ik het met mijn vader over de herinnering aan Tontelange. Hij duikelde de foto voor me op. Ik zie dat de bloemen niet zo hoog kwamen als ik dacht, maar in mijn gedachten blijven ze dat wel doen. De foto is in deze tijd van het jaar genomen want in mijn tuin staan de margrieten nu ook in bloei. En zo denk ik aan Zus, die vandaag jarig zou zijn geweest. Zij hoorde mij de avond voor haar verjaardag, in ons grote houten bed in het vakantiehuis, onbarmhartig uit over haar cadeaus. Ik heb ze allemaal verklapt.
Voor het boek schreef ik een verhaal over mijn en mijn zus in het grote houten bed in het vakantiehuis. Hier kun je het luisteren.
Wil je meer weten
En op de hoogte blijven? Meld je aan; je ontvangt dan de nieuwe berichten in je mailbox.
Over wie, wat en waarom kun je hier meer lezen.
Jenny Lindhout werkt als illustrator en grafisch vormgever. Ben je nieuwsgierig? Kijk dan op haar website.