In mijn herinnering reikten de margrieten in Tontelange (België) tot ver boven mijn hoofd. Het waren er veel, heel veel. Zover als ik kon kijken waren ze er. Ze kriebelden langs mijn lijf terwijl we er doorheen liepen. Mijn handen gleden langs de stelen en blaadjes. Mijn voeten zochten voorzichtig de aarde, er was geen …
Lees meer-
Samen voor het eerst
-
Hoe klinkt Zoeken naar Zus?
Dat kun je horen in het filmpje waarin ik het eerste verhaaltje uit het boek voorlees. Tijdens het schrijven lees ik mezelf altijd voor. Dan hoor ik of het lekker loopt of dat er nog iets aan de tekst moet gebeuren. Dit keer lees ik jou voor om je alvast een inkijkje te geven in …
Lees meer -
Zolang ik schrijf is Zus er
Fijn dat jij er ook bent, dan schrijf ik met jou in mijn gedachte. De afgelopen maanden heb ik hard gewerkt aan het boek ‘Zoeken naar Zus’. Schrijven, lezen, herschrijven en dan nog ‘ns: schrijven, lezen, herschrijven. Ik had twee fijne, kritische en serieuze meelezers. De een hield de grote lijn in de gaten: ‘Zeg wie is dit …
Lees meer -
Zus is niet alleen
Dat bleek wel tijdens de atelierroute Utrecht. De lege stoel voor iedereen die er niet meer is, maar die we nog zo graag naast ons willen hebben, trok veel bezoekers. Aan deze ‘was-je-maar-hier-stoel’ kun je een kaartje hangen met de naam van iemand die je mist. Er zijn kaartjes opgehangen voor moeders, vaders, zussen, broers, …
Lees meer -
Over Zoeken naar Zus
Al meer dan twintig jaar schrijf ik korte teksten over mijn zus. Over rouw en missen, maar vooral over de betekenis van een zus in mijn leven. Over wie ik ben door mijn zus. Hopelijk een herkenbaar verhaal voor iedereen met een zus of broer. Of voor wie een zus of broer moet missen. …
Lees meer -
Wat doet die stoel daar?
Bij ‘Zoeken naar Zus’ kom je regelmatig lege stoelen tegen. Ik hou van de vorm en ik hou van waar ze voor mij symbool voor staan. Een lege stoel is de fysieke plek voor iedereen die er niet meer is, maar die je zo graag nog naast je zou willen hebben. Help je mee? Tijdens …
Lees meer -
Van iets maken, word ik altijd blij. Zelfs als het over mijn dode zus gaat.
Ik ben dus een maker. Altijd al geweest. Vanaf dat ik klein ben, teken en schrijf ik, maak ik poppenkleertjes, ben ik aan het pottenbakken, weven, spinnen, breien, toneel spelen, timmeren, fotograferen, tuinieren en meer. Op de kleuterschool zei ik altijd dat mijn moeder jarig was, want dan mocht je een tekening maken. Dat ging …
Lees meer