Dat bleek wel tijdens de atelierroute Utrecht. De lege stoel voor iedereen die er niet meer is, maar die we nog zo graag naast ons willen hebben, trok veel bezoekers. Aan deze ‘was-je-maar-hier-stoel’ kun je een kaartje hangen met de naam van iemand die je mist. Er zijn kaartjes opgehangen voor moeders, vaders, zussen, broers, vrienden en vriendinnen, een veel te jonge oom, een 16-jarige die door zelfdoding om het leven is gekomen, een coronaslachtoffer, een hond, een vriendin voor heel het leven en een piepklein meisje tekende, omdat ze zelf nog niet kon schrijven, Frummel de kat. Daarna knoopt ze het kaartje aan de stoel en drukte op het knopje van de ventilatoren. De kaartjes stijgen langzaam op en fladderen achter de stoel aan. Zoveel piepkleine vleugeltjes, zoveel namen; zomaar even bij ons dit weekend.
En ik ben ook niet alleen
Dat bleek wel uit al die wapperende kaartjes. Waar ik ook niet alleen in ben: dat ik een lege stoel zie als symbool voor onze gemisten.
Bij fusilladeplaats Rozenoord in Amsterdam heeft kunstenaar Ram Katzir in 2015 een lege stoel geplaatst voor elke gefusilleerde. De stoelen moeten mensen uitnodigen tussen de gemisten plaats te nemen. De stoelen staan ongeorganiseerd door elkaar, alsof er zojuist iemand is weggelopen.
Mooi beeld, mooie gedachte. Ik ken het kunstwerk nu ook, dankzij een meneer die me tijdens de atelierroute de foto’s liet zien.
En jij?
Voor wie zou jij een kaartje aan de stoel willen hangen? Laat het me weten onder dit bericht.
Wil je meer weten
En op de hoogte blijven?
Meld je aan;
je ontvangt dan de nieuwe berichten in je mailbox.
Over wie, wat en waarom kun je
hier meer lezen.
Jenny Lindhout werkt als illustrator en grafisch vormgever. Ben je nieuwsgierig?
Kijk dan op haar website.
Zus is niet alleen
Dat bleek wel tijdens de atelierroute Utrecht. De lege stoel voor iedereen die er niet meer is, maar die we nog zo graag naast ons willen hebben, trok veel bezoekers. Aan deze ‘was-je-maar-hier-stoel’ kun je een kaartje hangen met de naam van iemand die je mist. Er zijn kaartjes opgehangen voor moeders, vaders, zussen, broers, vrienden en vriendinnen, een veel te jonge oom, een 16-jarige die door zelfdoding om het leven is gekomen, een coronaslachtoffer, een hond, een vriendin voor heel het leven en een piepklein meisje tekende, omdat ze zelf nog niet kon schrijven, Frummel de kat. Daarna knoopt ze het kaartje aan de stoel en drukte op het knopje van de ventilatoren. De kaartjes stijgen langzaam op en fladderen achter de stoel aan. Zoveel piepkleine vleugeltjes, zoveel namen; zomaar even bij ons dit weekend.
En ik ben ook niet alleen
Dat bleek wel uit al die wapperende kaartjes. Waar ik ook niet alleen in ben: dat ik een lege stoel zie als symbool voor onze gemisten.
Bij fusilladeplaats Rozenoord in Amsterdam heeft kunstenaar Ram Katzir in 2015 een lege stoel geplaatst voor elke gefusilleerde. De stoelen moeten mensen uitnodigen tussen de gemisten plaats te nemen. De stoelen staan ongeorganiseerd door elkaar, alsof er zojuist iemand is weggelopen.
Mooi beeld, mooie gedachte. Ik ken het kunstwerk nu ook, dankzij een meneer die me tijdens de atelierroute de foto’s liet zien.
En jij?
Voor wie zou jij een kaartje aan de stoel willen hangen? Laat het me weten onder dit bericht.
Wil je meer weten
En op de hoogte blijven? Meld je aan; je ontvangt dan de nieuwe berichten in je mailbox.
Over wie, wat en waarom kun je hier meer lezen.
Jenny Lindhout werkt als illustrator en grafisch vormgever. Ben je nieuwsgierig? Kijk dan op haar website.